190 L'article 9 du Code civil polonais en 1914 : le texte polonais

Le texte polonais de l’article concernant la nationalité dans le Code civil du royaume de Pologne, version de 1914.

Classement : droit ; nationalité ; Pologne ; 1914

Accueil

Bibliographie

Table des matières : vue d’ensemble

Première partie : Aperçus historiques (Pologne et relations franco-polonaises)

Deuxième partie : Frédéric Chopin, questions biographiques

Troisième partie : La nationalité de Frédéric Chopin, notamment :

Le statut de Frédéric Chopin quant à la nationalité

Le statut de Nicolas Chopin quant à la nationalité

Index des personnes citées dans le blog

Ceci est la suite de la page Le devenir du code civil polonais de 1825.

Je donne ici le texte de l’article 9 de ce code tel qu’il apparaît dans un ouvrage de droit édité à Varsovie en 1914.

Référence

*Prawo cywilne obowiązujące w Królestwie polskiem, Varsovie, Wyd. Towarzystwa prawniczego, 1914, in.16, pages X et 591 (cote 35192 à la Bibliothèque polonaise de Paris)
La première partie de cet ouvrage, intitulée Kodeks cywilny Królestwa polskiego (Dz. Pr. X), fait suite à une préface (pages III à VII) et à la liste des abréviations (pages IX et X) ; elle commence par un titre introductif (articles 1 à 6, pages 3 à 6).
L'article 9 (dans le titre 1) s'étend de la page 7 à la page 10.

Texte polonais de l'article 9

Le texte reprend d’abord les 8 alinéas du même article dans le code de 1825, certains étant ici en italique.

Puis apparaissent les éléments intégrés postérieurement.

[Page 7]

« 9. Uważanym jest za Polaka poddanego Królestwa Polskiego :

1° Kto z Polaka poddanego tegoż Królestwa w kraju lub za granicą zrodzony.

2° Kto z cudzoziemca w Królestwie Polskiém zamieszkałego, w kraju lub za granicą zrodzony.

3° Kto zrodzony z Polaka poddanego Królestwa Polskiego, gdy ten już utracił stan Polaka, jeżeli w kraju mieszkając, albo do niego przenosząc się, w urzędzie Administracyjnym oświadczy, iż chce być poddanym tegoż Królestwa.

Toż samo ma się rozumieć o dzieciach Polki, która będąc za cudzoziemcem, stan Polki poddanéj Królestwa Polskiego utraciła.

Za nieletnich uczyni oświadczenie w urzędzie opiekun.

4° Kto za Rządu Księstwa Warszawskiego używał praw obywatelskich.

5° Kto przed ogłoszeniem Konstytucyi Królestwa Polskiego w kraju, toż Królestwo składającym, zamieszkał, lub poźniej, stosownie do traktatów Wiedeńskich z dnia 3 maja 1815 roku, stałe zamieszkanie w niém obrał lub obierze.

6° Kto naturalizację otrzymał.

7° Kogo Król do urzędu publicznego w Królestwie Polskiém powołał.

8° Cudzoziemka, gdy pójdzie za mąż za Polaka poddanego Królestwa Polskiego.

Uk. 31 grudnia 1867 (Dz. Pr. LXVII, 439).

Art. 1. Moc obowiązującą zatwierdzonych przez Nas, a w zdaniu rady Państwa z d. 10 lutego 1864 r. zawartych przepisów o przyjmowaniu ruskiego 
[page 8]
poddaństwa i występowaniu z takowego przez cudzoziemców, rozciągnąć na gubernie: warszawską, kaliską, kielecką, łomżyńską, lubelską, piotrkowską, płocką, radomską, siedlecką i suwalską.

Zdanie rady Państwa 10 lutego 1864 (Dz. Pr. LXVII, 441), p. Zb. IX art. 836-847 o przyjmowaniu poddaństwa przez cudzoziemców.

836. Dla przyjęcia cudzoziemca w poddaństwo ruskie, wymaganem jest jego poprzednie osiedlenie się w granicach Cesarstwa.

839. Po pięcioletniem osiedleniu w Rosyi, cudzoziemiec może prosić o przyjęcie go w poddaństwo ruskie. Przypadki skrócenia tego ogólnego terminu wskazane są poniżej w art. 848 i 850-852.

Uwaga. Konwencye zawarte z państwami w przedmiocie oznaczonym w tym (839) artykule zachowują moc swoją.

840. Cudzoziemki zamężne ne mogą być przyjęte w poddaństwo ruskie oddzielnie od swych mężów.

841. Przyjęcie poddaństwa ruskiego jest zawsze osobiste tylko dla tej osoby, która je pozyskaia, z tym jedynie wyjątkiem, jaki wskazany jest niżej w art. 855 i nie rozciąga się do dzieci wcześniej urodzonych, bez różnicy czy one są pelnoletnie czy nieletnie. Dzieci urodzone po przyjęciu poddaństwa, uważają się za ruskich poddanych.

845. Minister Spraw Wewnętrznych, wskutek prośby do niego wniesionej, albo przychyli się do niej, albo też odmówi przyjęcia proszącego w poddaństwo ruskie, chociażby ten ze swej strony dopełnił wszystkich przepisanych formalności.

846. Przyjęcie poddaństwa dokonywa się przez wykonanie przysięgi na takowe.

848. Dla cudzoziemców, którzy szczególniej zasłuźyli się Rosyi lub znani są ze znakomitych talentów, niepospolitej nauki i t. p., jako też, który umieścili znaczne kapitały w przedsiębiorstwach ruskich użyteczności publicznej, termin osiedlienia, przyjęcie w poddaństwo poprzedzać mającego, może być skrócony za decyzyą Ministra Spraw Wewnętrznych. Pod każdym innym względom przepisy ogólne wyżej postanowione stosują się i do tych cudzoziemców.

850. Dzieci cudzoziemców nie będących poddanymi ruskiemi urodzone i wychowane w Rosyi, albo chociażby i urodzone za granicą, lecz które ukończyły nauki w wyższych lub średnich zakładach naukowych ruskich, nabywają przez to prawa do wykonania przysięgi na poddaństwo Rosyi, jeżeli tego zaządają w przeciągu roku od czasu dojścia do pełnoletności. Dopuszczenie do przysięgi zgłaszających się przed upływem tego terminu, zależy od decyzyi miejscowego Rządu Gubernialnego, który również zarządza zapisanie ich do tego stanu, do którego mają prawo być zaliczonemi. Dzieci cudzoziemców, jeżeli stosownie do miejsca, w którem wychowanie pobierały, mają prawo wstąpić do służby cywilnej, mogą być na swe żądanie do takowej przyjęte, na zasadzie Ustawy o służbie cywilnej, bez wstępowania w ruskie poddaństwo. W każdym atoli przypadku wykonania przysięgi na poddaństwo lub na wierność służby, niezbędnem jest przedstawienie wskazanych w art. 844 świadectw tych państw, z któremi konwencye kartelowe są zawarte. Nakoniec, te ze wspomnianych dzieci cudzoziemców, które w terminie wyżej oznaczonym, ani przysięgi na poddaństwo nie wykonają, ani też do służby nie wejdą, następnie, nie  inaczej w poddaństwo przyjęte być mogą, jak z zachowaniem wszelkich ogólnych prawidel, niniejszem postanowieniem dla innych cudzoziemców przepisanych.

851. Porządkiem wskazanym w poprzednim (850) artykule mogą wstępować w poddaństwo ruskie i pełnoletnie dzieci cudzoziemców, przyjętych w takowe na zasadzie art. 836-848, albo jednocześnie ze swemi rodzicami albo w przeciągu jednego roku od czasu przyjęcia ich w poddaństwo, po przedstawieniu dowodów, wspomnianych w art. 843 i 844 z wyjątkiem jedynie świadectwa osiedlenia.

853. Poddana ruska, zamężna za [sic] cudzoziemcem i wskutek tego uważana za cudzoziemkę, po śmierci męża lub po zerwaniu związków małżeńskich może wrócić do poddaństwa ruskiego, i w takim razie obowiązana jest tylko przedstawić naczelnikowi gubernii, w której sobie miejsce zamieszkania obierze, 

[page 9]
stosowny dowód ustania zamężnego jej stanu. Wydane przez Naczelnika gubernii świadectwo, że rzeczony dowód został mu przedstawiony, służyć będzie dla okazicielki za dowód powrócenia jej do poddaństwa Rosyi.

854. Dzieci poddanej ruskiej, która była zamężną z cudzoziemcem, lecz która owdowiała lub rozwiodła się z mężem, pod względem wstąpienia w ruskie poddaństwo, podlegają przepisowi art. 850.

855. Cudzoziemki, które zawarły związek małżeński z poddanymi ruskiemi, jako też żony cudzoziemców przyjętych w poddaństwo Rosyi, stają się tem samem ruskiemi poddanemi, bez wykonywania oddzielnej przysięgi. Wdowy zaś i rozwódki zachowują poddaństwo swych mężów.

Uk. 26 Czerwca 1868 (Dz. Pr. LXVIII. 420), p. Zb. IX dodatek do art. 14 (uw.) o trybie przesiedlania się mieszkańców Cesarstwa do Królestwa Polskiego, oraz mieszkańców Królestwa do Cesarstwa.

1. Mieszkańcom wszystkich części Cesarstwa, wszelkich stanów i wyznań, dozwolić przesiedlać się zwobodnie, dla stałego zamieszkania do gubernii: warszawskiej, kaliskiej, kieleckiej, łomżyńskiej, lubelskiej, piotrkowskiej, płockiej, radomskiej, suwalskiej i siedleckiej, a mieszkańcom tych gubernii przesiedlać się dla stałego zamieszkania, w inne gubernie i prowincye Cesarstwa, na zasadach i w porządku wskazanym w poniżej wyszczególnionych artykułach: 

1) Dla przesiedlienia się mieszkańców wszystkich części Cesarstwa do wyżej wyszczególnionych 10-ciu gubernii, oraz z tych gubernii do innych części Cesarstwa, nie jest wymagane nabycie majątku nieruchomego w miejscu obieranem na stałe zamieszkanie.

2) Przesiedlenie do pomienionych 10-ciu gubernii z innych części Cesarstwa dokonywa się podług przepisów, ustanowionych w Cesarstwie dla przesiedlenia osób rozmaitych stanów z jednej gubernji do drugiej, przyczem atoli nie ma być wymagane od przesiedlającego się świadectwo co do przyjęcia go w nowem miejscu zamieszkania.

3) Przesiedlający się do jednej z pomienionych 10-ciu gubernii, na mocy wydanego mu, na zasadzie istniejących w Cesarstwie przepisów, świadectwa uwalniającego z gminy, obowiązany zapisać się w ciągu 9-ciu miesięcy do liczby ludności stałej miejskiej lub wiejskiej w gminie tej gubernii, do której przesiedla się.

4) Przesiedlenie się z wyżej wyszczególnionych 10-ciu gubernii do innych części Cesarstwa, dokonywa się na mocy świadectw uwalniających, wydawanych przez gubernatorów miejscowych, a w Warszawie przez Oberpolicmajstra, z zachowaniem istniejącego tam porządku wydawania takich świadectw. Kto uzyska świadectwo uwalniające, obowiązany jest w ciągu 9-ciu miesięcy, obrać sobie na miejscu swego nowego zamieszkania, sposób do życia i zapisać się do właściwego stanu lub do jednej z gmin miejskich albo wiejskich, na zasadzie praw obowiązujących w Cesarstwie.

Uwaga 1 (6 czerwca 1905 r.). Przesiedlanie się osób pochodzenia polskiego z 10-ciu gubernii Królestwa Polskiego do gubernii północno- i południowozachodnich, oraz do przyległych gubernii i do gubernii besarabskiej dozwala się w każdym oddzielnym przypadku za zezwoleniem odnośnych general-gubernatorów i gubernatorów.

Uwaga 2. Żydzi z wyżej wyszczegółnionych 10-ciu gubernii, mogą przesiedlać się do wszystkich miejsc Cesarstwa położonych w ogólnym obrębie ich zamieszkania; do innych zaś części Cesarstwa mogą przesiedlać się ci tylko z pomiędzy nich, którym prawo przemieszkiwania wszędzie w Cesarstwie nadane zostało przez szczególne rozporządenia rządu.

5) Mieszkańcy 10-ciu wyżej wyszczególnionych gubernii, którzy osiedlą się w innych częściach Cesarstwa bez nabycia majątku nieruchomego, mogą zapisywać się do wszystkich gmin miejskich, z wyjątkiem stolic i miast uprzywilejowanych, z zachowaniem porządku, ustanowionego dla takiego zapisywania się prawami, obowiązującemi w Cesarstwie.

6) Zapisywanie się mieszkańców 10-ciu pomienionych gubernii do gmin wiejskich dokonywa się na zasadzie przepisów, objętych osobnym dodatkiem do Praw o stanach.

7) Świadiectwo, uwalniające dla przesiedlenia się (art. 3-4), służy przesiedlającemu się, w ciągu 9-ciu miesięcy, jako paszport na wolny przejazd i pobyt w tej miejscowości, do której tenże przesiedla sie. Kto nie osiedli się 
[page 10]
w miejscu obranem w ciągu tego terminu, ten utraca prawo na przesiedlenie się, i miejscowa władza policyjna postąpi z nim jako z przetrzymującym paszport.

8) Przesiedleni do wyżej wyszczególnionych 10-ciu gubernii, jak również z tych gubernii do innych części Cesarstwa, po dokonaniu formalności przesiedlenia się, wchodzą w używanie wszelkich praw i ulegają wszelkim obowiązkom stałych mieszkańców obranej miejscowości; przyczem zachowują wszystkie osobiste prawa i prerogatywy, jakich używali w miejscu poprzedniego zamieszkania.
Uwaga. Szlachta dziedziczna Cesarstwa, osiedlająca się w 10-ciu wyżej wyszczególnionych guberniach i pozostawiająca majątki nieruchome w innych częściach Cesarstwa, uwalnia się, jeśli życzyc sobie tego będzie, od służby z wyborów i od obowiązku uczestniczenia w zgromadzeniach szlachty.

9) Przesiedlający się, mający prawo pozostawiania w swojem posiadaniu i nabywania na nowo majątków nieruchowych w poprzedniem miejscu zamieszkania i w innych częściach państwa, ulegają pod względem nabywania, posiadania, zbywania i dziedziczenia takich majątków, wszystkim tak ogólnym, jakoteż szczególnym prawom, obowiązującym w tej miejscowości, w której majątki takie są położone.

10) Osoby, pozostawiające nadal w swojem posiadaniu majątki nieruchome w miejscu poprzedniego zamieszkania, lub nabywające tam takież majątki po przesiedleniu się, korzystając z praw, z posiadaniem takich majątków połączonych, obowiązane są pełnić wszystkie ogólne i szczególne powinności państwowe i ziemskie, do tych majątków przywiązane; nie pozostawiające zaś w swojem posiadaniu żadnego majątku nieruchomego w miejscu poprzedniego zamieszkania, uwalniają się tam od wszelkich powinności i ponoszą takowe jedynie podług praw nowego miejsca zamieszkania. »

La traduction et les notes se trouvent sur une page spécifique.

A venir
Commentaires 

Création : 20 avril 2015

Mise à jour : 3 décembre 2015

Révision : 8 juillet 2017

Auteur : Jacques Richard

Blog : Sur Frédéric Chopin Questions historiques et biographiques

Page : 190 L'article 9 du Code civil polonais en 1914 : le texte polonais

Lien : http://surfredericchopin.blogspot.fr/2015/04/larticle-9-du-code-polonais-en-1914.html